Bilimsel adı, Solenopsis invicta’dır. Ateş karıncalarındaki pedicel veya "bel" iki bölümden oluşur. İşçiler 2,4 ile 6 mm arasında birçok boyuttan (polimorfik) oluşur. Mandibula dört farklı dişe sahiptir ve antenler iki bölümlü bir kulüple biten 10 bölümlüdür. Vücut rengi genellikle siyah bir gaster ile kırmızıdan kahverengiye kadardır. Höyükleri topraktan yapılmıştır ve nadiren 46 cm'den daha büyüktür. Bir höyük bozulduğunda, karıncalar saldırganı ısırmak ve sokmak için agresif bir şekilde ortaya çıkar.

Uygun kontrol önlemleri alınabilmesi için ithal edilen ateş karıncası ile yerli ateş karıncası arasında ayrım yapmak önemlidir. Solenopsis geminata höyüklerinde, vücutlarının geri kalanıyla orantılı olarak daha büyük olan, kare şekilli kafalara sahip işçiler vardır. Bu işçiler koloni için tohum toplar ve öğütürler. Solenopsis invicta işçilerinin orantısız kafa-vücut ölçülerine sahip işçileri yoktur.

Biyoloji ve Yaşam Döngüsü

Ateş karıncaları işçilerinin ömrü büyüklüklerine bağlıdır. Küçük işçiler 30 ile 60 gün, büyük işçiler 90 ile 180 gün ve kraliçeler 2 ile 6 yıl yaşayabilir. Yumurtadan yetişkinliğe kadar tam yaşam döngüsü 22 ile 38 gün sürer. Çiftleşme uçuşları koloninin yayılmasının birincil aracıdır. ikincil olarak, koloninin bir kısmının özerk bir birim haline geldiği tomurcuklanma meydana gelebilir. Koloni bir yaşına ulaştıktan sonra üreme alatları üretilir. Her biri ilkbahar ve sonbahar arasında 4,500 alattan oluşan 6 ile 8 çiftleşme uçuşu gerçekleşir. Çiftleşme uçuşları genellikle ılık, yağmurdan sonraki güneşli bir günde, gün ortasında gerçekleşir. Çiftleşme uçuş sırasında meydana gelir ve erkekler dişilerle çiftleştikten hemen sonra ölür.

Çiftleşme uçuşları gerçekleştikten sonra, sığınak altında birlikte kümelenmiş yeni çiftleşmiş kraliçelerin bulunması yaygındır. Yeni kümelenmiş kraliçelerin bu kümelenmesi ve işbirliği, bir koloni kurulmasına yardımcı olur. Bununla birlikte, koloni büyüdükçe (birden fazla kraliçe kolonisi haricinde) bir kraliçe hariç hepsi öldürülür. Dişi çiftleştiğinde, yeni bir koloniye başlamak için uygun bir yer bulur. Genellikle bu nokta kayaların, yaprakların altında veya bir kaldırımın, araba yolunun veya sokağın kenarında olduğu gibi, küçük bir çatlakta da bulunabilir.

Çiftleşmeden sonraki 24 saat içinde, kraliçe 8-10 gün arasında yumurtadan çıkacak 10-15 yumurta bırakır. İlk yumurta grubu yumurtadan çıkınca, kraliçe 75-125 den daha fazla yumurta bırakmış olur. Larva evresi tipik olarak 6-12 gün, pupa evresi 9-16 gün sürer. Yeni çiftleşmiş kraliçe, ilk işçi grubu olgunlaşana kadar yumurta bırakmayı durdurur. Bu işlem 2 haftadan 1 aya kadar sürer. Kraliçe tek yumurta üreticisidir ve günde 1.500 yumurta üretebilmektedir. Ortaya çıkan ilk işçiler, odadan dışarı çıkarlar ve kraliçeyi ve yeni larvaları beslemek için yiyecek aramaya başlarlar.

Zararları

Ateş karıncaları hem tıbbi hem de çevresel zarara neden olmaktadır. Tarımda, sıklıkla soya mahsullerini işgal ederler. Ağır istilalar daha az soya fasulyesi üretimine neden olur. Sadece soya bitkileri için değil, narenciye, mısır, bamya, fasulye, lahana, salatalık, patlıcan, patates, tatlı patates, fıstık için de önemli hasara neden olurlar.

Ateş karıncaları kentsel ortamlarda, veranda levhalarının altında, çimlerde, kaldırımların, temellerin, beton yolların ve elektrik kutularının kenarlarının altında yuva yapabilir. Şiddetli bir yağmurdan sonra, koloni sığınmak için daha yüksek bir yere veya evlerin içine hareket edebilir. Veranda döşemeleri veya beton yürüyüş yolları altında yuvalama yapılıyorsa, yuva boşluğu beton döşemenin düşmesine ve kaldırımda hasara neden olabilir.

Ateş karıncalarının sokmaları, önemli bir halk sağlığı sorunudur. Sokmalar, lokalize ağrı ve şişlikten anafilaktik şoka kadar çok çeşitli reaksiyonlar üretebilir.

 Kontrol Yöntemleri

Ateş karıncaları sık sık ev çimleri, okul bahçeleri, spor alanları, golf sahaları, parklar ve diğer eğlence alanlarını istila ederler. Ek olarak, bir kontrol yöntemi uygulanırken kamu hizmeti konutları, ev bahçeleri, kompost yığınları, malçlanmış çiçek tarhları, kaldırım çatlakları ve su kütlelerinin çevresi göz önünde bulundurulmalıdır. Bireysel höyükleri tedavi etmek için birçok yöntem vardır. Bu sürecin ana avantajı, ev sahiplerine ve haşere kontrol operatörlerine çok fazla seçenek sunulmasıdır, ancak çok az firma koloniyi gerçekten ortadan kaldırabilir. Bununla birlikte, en büyük dezavantaj, tedavi etmek için her bir höyüğün tek tek bulunması gerektiğidir.

Geniş alanların tedavisi için sadece birkaç ürün bulunmaktadır. Bu ürünler, granül insektisitler, soya fasulyesi yağı ve mısır grit taşıyıcısı üzerinde toksik madde içeren yemlerdir. Bu granüller geniş bir alanda uygulanır. Karıncaların keşfiyle de koloniye taşınır ve yuva arkadaşları ve kraliçe tarafından yenir. Bu çok etkili bir tedavidir, ancak bazen bazı sorunlar yaratabilir:

• Yemlerin bir kısmı karıncaların bulamayacağı yerlere düşebilir.
• Bazı koloniler iyi beslendiği için yemle beslenmeyebilir.
• Bazı yemler ışığa duyarlıdır (hidrametilnonda olduğu gibi) ve karıncalar tarafından keşfedilmeden önce etkisiz hale gelebilir.
• Yemler ateş karıncasına özgü olmayabilir.